به جرئت میتونم بگم که همراه‌ترین آدم‌ها توی سال کنکور بودبم. از نقطه‌ی شروعش تا اون ته تهش و تا حتی الان! از همون اول با هم برنامه ریختیم. کنار هم تو پانسیون درس خوندیم. اگه یکیمون درس نمیخوند میزدیم تو سرش که بشین بخون. اگه یکی آزمونشو خراب کرده‌بود بهش دلداری میدادیم. برگشت تمام آزمون‌های گزینه۲ رو باهم اومدیم و ده بار توی زیرگذر دور زدیم و باهم غر زدیم به سوالا و باهم ایسگاه اشتباهی سوار و پیاده شدیم. کرونا که شد دیگه کنار هم پشت میزامون تو پانسیون نشستیم، اما بازم کنار هم بودیم! کی گفته آدم‌ها حتما باید به‌طور فیزیکی کنار هم باشن؟ ما دوتا بدون کنار هم بودن، کنار هم بودیم! باهم دیگه غر زدیم. باهم دیگه برنامه ریختیم و درس خوندیم. به هم روحیه دادیم. تا روز آخر هیچکدوم پس نکشیدیم. کنکور رو دادیم. بعد کنکور پشت تلفن کلی حرف زدیم و خوشحال بودیم، کنار هم، از اینکه هرچی که بود، خوب یا بد، تموم شد. جوابا اومد و حالا یکیمون دانشجوی رشته و دانشگاهیه که همیشه میخواست یکیمون دانشجوی رشته‌ایه که همیشه آرزوشو داشته. حالا ما جفتمون شدیم دانشجو! دانشجوهای مجازی و پشت لپتاپی :) رفیق روزای سخت اولین روز دانشجوییمون مبارک 🙃
.
من برعکس همتون روز دانشجو رو تبریک میگم! توی این اوضاع غم و فشار زندگی از همه طرف ترجیح میدم این مناسبت‌های الکی و یا حتی بیخود و بی‌معنی رو واسه خودم خراب نکنم و ازش برای شاد بودن استفاده کنم!
.
با تشکررررر خیییلی خیییلی زیااااد از پرنده برای قالب جذابم ^_^
